Sindirim, gıdaların mekanik ve enzimatik olarak parçalanarak, kan dolaşımınca emilebilecek maddelere dönüştürülmesi sürecidir. Gıda, emilmeden önce sindirilmesi gereken üç makro besin içerir: yağlar, karbonhidratlar ve proteinler. Sindirim süreci boyunca, bu makro besinler bağırsak epitelini geçebilecek ve vücutta kullanılmak üzere kan dolaşımına girebilecek moleküllere ayrılır.

Tüm canlı organizmalar hayatta kalmak için besin maddelerine ihtiyaç duyar. Bitkiler besin maddelerini köklerinden ve hücresel işlev için gerekli enerji moleküllerini fotosentez süreciyle elde edebilirken, hayvanlar besin maddelerini diğer organizmaları tüketerek elde ederler. Hücresel düzeyde, hayvan fonksiyonu için gerekli biyolojik moleküller amino asitler, lipid molekülleri, nükleotidler ve basit şekerlerdir. Ancak tüketilen gıdalar protein, yağ ve kompleks karbonhidratlardan oluşur. Hayvanların, bu makromolekülleri hücresel işlevlerini sürdürmek için gerekli olan basit moleküllere dönüştürmesi gerekir. İşte bu nedenle sindirim sisteminin işlevi, yediğiniz gıdaları parçalamak, besinlerini serbest bırakmak ve bu besinleri vücuda emmektir. İnce bağırsak, sindirimin çoğunun gerçekleştiği ve salınan besinlerin çoğunun kana veya lenflere emildiği sistemin ana aktörü olmasına rağmen, sindirim sistemi organlarının her biri bu sürece hayati bir katkıda bulunur.

1908’de İtalyan bir arkeolog Phaistos'un Antik Minoan sarayına girdi ve burada bir disk buldu. Arkeolojinin gizemli buluntularından biri olarak kabul edilen disk, M.Ö. Geçmişi 1650’li yıllara kadar uzanır ve Phaistos diski olarak adlandırılır. Diskin bir yeraltı tapınağında bulunması, bunun dini açıdan önemli olduğunu gösteriliyor. Bu koyu kahverengi 16 cm çapında, 1,6 cm kalınlığındaki disk pişmiş kilden yapılmıştır ve her iki tarafı da diskin merkezine doğru saat yönünde dönen garip sembollerden oluşan bir spiral ile çevrelenmiştir. 45 farklı karakter arasında oklar, kediler, kartallar, yürüyen adam, zambaklar, yunuslar gibi simgeler ve daha fazlası bulunur. Dilbilimciler bu diskteki simgeleri bir yazı sistemine dönüştürmeye çalıştılar ancak simgelerin ne anlama geldiğini henüz bulamadılar. Bazı araştırmacılar metnin kutsal tanrıçalar, astronomi belgesi, labirent açıklaması gibi şeyler olabileceğini düşünüyor.

Bilim insanları son kırk yıldır, gitgide karmaşıklaşan modellerle iklim değişikliğinin geleceğini yansıtmaya çalışıyorlar.

Atmosfer fiziği ve biyojeokimya (yer dirim kimyası) kullanarak oluşturulan bu modeller Dünya'nın iklimini ve gelecekte iklimin nasıl değişeceğini anlamamızda çok önemli bir rol oynuyor.

İsrail'in 11 Nisan 2019 tarihinde Ay'a gönderdiği Beresheet robotik uzay aracı, iniş sırasında kontrolden çıkarak Ay'a çakıldı. Bu, insanlığın uzay görevleri için üzücü bir haber olsa da, daha kritik bir problemi de beraberinde getirdi: Uzay aracı içinde, insan kültürüne ve toplumuna dair 30 milyon sayfaya karşılık gelen dijital kayıtlarına yanı sıra, bir de sıra dışı bir yolcu bulunuyordu: Dehidrasyona uğratılmış, yani susuz bırakılmış tardigradlar ("su ayıları") bulunuyordu. Hem de binlerce!

Tardigradlar, dayanıklılıklarıyla bilinen, sadece 0.05 ila 1.2 milimetre arasında boya sahip, adeta bir "süper-canlı"dır. Öyle ki, uzay şartlarında haftalarca bekletildikten sonra bile normal şartlara döndüklerinde hiçbir şey olmamış gibi üreme döngülerine devam edebilmektedirler. Bu hayvanların -200^oC'den 149^oC'ye kadar olan sıcaklıklarda hayatta kalabildiği bilinmektedir. Ayrıca vücutlarını sudan yoksun bırakarak fıçılama adı verilen bir sürece girebilirler ve bu halde 10 yıldan uzun bir süre boyunca rahatlıkla yaşamlarını sürdürebilirler. Dolayısıyla Ay'da yitirmek isteyeceğimiz son tür tardigradlardır diyebiliriz. Bu mikroskobik canlılarla ilgili daha fazla bilgiyi buradan alabilirsiniz.

Var olabilmemizin yegâne yolu, sekstir. Öyle ki seks, insanlar da dahil birçok hayvan türünün varlığının iki biyolojik temelinden birisidir (diğeri hayatta kalmaktır). Bunu, çocuk ölümlerinin aşırı yüksek olduğu zamanlarda, türümüzün varlığını koruyabilmiş olduğu gerçeğinde net bir şekilde görebiliyoruz. Eğer seks dürtülerini baskılamış olsalardı, popülasyonumuz bugünlere kadar gelemeyecekti.

Buna karşılık, dürüst olalım, yeryüzündeki en güçlü tabulardan birisi sekstir. Modern toplumların büyük bir kısmında seks, açık açık konuşulması uygun olmayan, hatta birçok durumda baskılanması, örtülmesi, görmezden gelinmesi gereken, sadece sınırlı bir evlilik kurumu içerisinde makul görülen bir davranış olarak algılanmaktadır. Ne var ki, ne kadar tabulaştırılırsa tabulaştırılsın, seksi baskılamak konusunda evrensel bir başarısızlık söz konusudur: Seks, ne kadar baskılanırsa, o kadar yasa dışı ve/veya "el altından" olacak şekilde açığa çıkmakta, davranışlarımızı öyle veya böyle şekillendirmektedir. Her kadın ve her erkek, gün içerisinde defalarca seksi aklından geçirmektedir; seksten uzak durduğunu söyleyenlerin bile birçoğu, düzenli ve aktif seks hayatlarına sahiptir.

Şili ve Japonya örneklerinin ortaya koyduğu gibi depremle yaşamak mümkün. Peki Türkiye'de yanlış giden ne? Önemli bilimsel gelişmelere rağmen, Türkiye hâlâ depremlere karşı savunmasız ve bunun en son örneğini Şubat 2023'te trajik bir şekilde gördük. Kahramanmaraş (Mw 7.8) ve Elbistan (Mw 7.6) depremlerinin bilançosu, yapı yönetmeliklerinin uygulanması ve deprem farkındalığına ilişkin sorunları yüzümüze çarpmakta; aynı zamanda, deprem tehlikesi ve riski üzerine edinilmiş bilgilerin toplum nezdinde karşılık bulmadığına, dolayısıyla ciddi bir bilim-toplum iletişim kopukluğuna işaret etmektedir.^[1]

1999 İzmit depreminde (Mw 7.4) çocuk olan biz genç Türk bilim insanları, bugün, Şubat 2023 felaketiyle bir kez daha sarsıldık. Bizler, artık Türkiye'de ve dünyada benzer felaketlerin yaşanmaması için, tüm bilim insanlarını, bilim ve toplum arasındaki bu feci iletişim kopukluğunu nasıl onarabileceğimiz üzerine düşünmeye davet ediyoruz!

^[4]Apocrita ergin üyelerinin ilk karın bölütü göğüs bölütüyle kaynaşmış, ikinci karın bölütü ise adeta bir köprü gibi incelmiştir. Bu yapı, bu alttakımdan olan zar kanatlıların tanıtıcı özelliğidir. Binlerce türü içerisinde barındırdığı için renkleri hakkında genel bir yargıda bulunamayız.

^[2]Apokrita (Apocrita), zar kanatlılar böcek alt takımından böcek türleridir. Gruba dahil olan türler, karıncalar, arılar, eşek arıları, iknömonlar, kalkitler ile hemen hemen tüm parazitik hymenopteranlar ve diğer birkaç formdur. Alt düzen, takımın en gelişmiş üyelerini içerir ve dünya çapında dağıtılan birkaç bin türle temsil edilir. Apocrita'da çok sayıda aile vardır. Moleküler analizde Parasitica (birçok parazitoid yaban arısı ailesini içeren) gibi bazı geleneksel taksonların parafiletik olduğu bulunmuştur. ^[3]Morfolojik geçişler, Xiphydriidae benzeri bir atadan Jurassic ailesi Karatavitidae aracılığıyla Orussoidea'ya ve Karatavitidae ve Jura ve Erken Kretase ailesi Ephialtitidae aracılığıyla bağımsız olarak Stephanidae'ye, Evanioidea'ya ve soyu tükenmiş Jurassic Kuafuidae familyasına kadar izlenir.

Şu an durup neler algıladığınıza dikkat edin. Hayır, sadece ekranınızdaki bu yazı değil. Daha çok dikkat edin. Farkındalığınızı artırın. Şu an bulunduğunuz yerin ısısı nasıl? Hava nemli mi yoksa kuru mu? Giysilerinizin bedeninize temasına odaklanın. Duyduğunuz sesler? Örneğin uzaktan gelen araba sesleri ya da kuş sesleri? Hiç koku alıyor musunuz? Aç mısınız?

Beynimiz her saniye milyonlarca bilgiyi alıp işler. Derimizin her santimetrekaresinde acıyı, ağrıyı, ısıyı, basıncı, konumu algılayan milyonlarca sinir hücresi vardır ve bu bilgileri tüm bedenimizden anbean alıp işler. Oysa tüm bu uyaranların çok az bir kısmı bilincimize ulaşır. Beynin bu “filtreleme” işleviyle ilgili olarak incelenen önemli bir bölge Retiküler Aktive Edici Sistem'dir (İng: "Reticular Activating System" veya kısaca "RAS").

Bosna-Hersek’te bulunan Visoko kasabasının biraz ötesinde bulunan Zenica’da doğan Semir Osmanagic, Sarajevo Üniversitesi’nde uluslararası ekonomi ve siyaset bölümünde yüksek lisansını tamamladıktan sonra tarih sosyolojisi üzerine de doktorasını yapmıştır. Bosna-Hersek’ten iç savaştan önce ayrılıp Houston’a (Teksas, ABD) 1993 senesinde yerleşip metal işçiliği üzerine bir işyeri kurmuştur. Orada bulunduğu süreç içerisinde Aztek, İnka ve Maya medeniyetlerine ilgi duymasıyla birlikte Orta ve Güney Amerika seyahatlerinde bulunup piramitlerin olduğu bölgelere gitmiştir.

The World of the Maya (2005) adlı kitabında Mayaların ataları Pleiades takımyıldızından gelip Dünya’daki Atlantis’e yerleşerek gelişmiş bir medeniyet kurduklarını belirtiyor ve 21 Aralık 2012’de insanların yeni bir aydınlığa erişeceğini düşünüyordu. Alternative History (2004) adlı çalışmasında da Nazilerin liderleri olan Hitler’i kaçırıp Antarktika’daki gizli yeraltı üslerine götürdüklerini belirtiyor. Bununla birlikte Bosnian Valley of Pyramids (2006) adlı bir kitap çıkartarak Bosna-Hersek’in Visoko kasabasında Mısır’daki piramitleri bile birer cüce gibi gösteren tepelerin aslında birer piramit olduklarını iddia ediyor. Bunların yaklaşık 6 tanesine şu isimleri vermiştir: