Bir lambanın düğmesine bastığınızda, odanızdaki ışık anında yanar. Bir lambanın düğmesine bastığınızda, Edison lambası (enkandesan lamba) gibi bir lambayı oluşturan bir filament, yani incecik bir iplik üzerinden geçen güçlü bir elektrik akımı, filamenti oluşturan maddenin atomlarını ısıtır ve ısınan filament etrafa fotonlar saçar. Bunun temellerini, ışık hızının nereden geldiğiyle ilgili yazılarımızda ve videomuzda anlatmıştık. Ama buradaki kritik soru şu: Filamenti ısıtan elektrik enerjisi nereden geliyor? Dahası, o yazımızda ışık hızının anında ışık hızına ulaştığını söylemiştik. Peki elektriğin hızı da ışık hızında mı? Eğer öyleyse, elektrik de anında ışık hızına mı ulaşıyor? Değilse, elektriğin hızı ne kadar, ne düzeyde?Sahi, elektrik dediğimiz şey ne? Bunca elektron nereden geliyor?

Eğer elektriğe dair kafanızda soru işaretleri varsa ve özellikle de okullarda öğretilenler nedeniyle elektriğin su gibi akan veya suyun akarken iş yapması gibi akarken iş yapan bir olgu olduğuna inandırıldıysanız, bu yazımızda insan medeniyetini mümkün kılan elektriği daha doğru tanıma imkanınız olacaktır.

GİRİŞ

İnsanoğlu birbirleriyle savaş hali olmadığı müddetçe akıllı davranmaktan her zaman kaçınmıştır. Tarih boyunca savaş ve savunma ihtiyacını karşılamak amacıyla çeşitli silahlar geliştirmiş; kültürel, teknolojik ve stratejik evrimin izlerini geleceğe taşımıştır. Silah teknolojisinin evrimi, insanlığın savaş ve savunma stratejilerindeki sürekli değişim ve yenilik arayışını yansıtır. Barutsuz silahlarla başlayan ve barutlu silahlarla ivme kazanan bu gelişim, antik çağlardan modern döneme kadar farklı kültürlerin, toplumların ve milletlerin teknolojik ve askeri kapasitelerini şekillendirmiştir.

Neon, sembolü "Ne" ve atom numarası 10 olan kimyasal bir elementtir. Asal bir gaz olan neon; standart koşullar altında renksiz, kokusuz ve tek atomlu bir gazdır. Hava ile kıyaslandığında daha az yoğun olduğu görülmektedir (yaklaşık %60). 1898 yılında yapılan bir deneyde, havadan oksijen, argon ve karbondioksitin ayrıştırılmasıyla keşfedilen üç elementten biri olarak (kripton ve zenon ile birlikte) ortaya çıkmıştır.

Neon, keşfedilen bu üç asal gazdan ikincisiydi. Parlak kırmızı bir emisyon spektrumuna sahip olması sebebiyle bilim insanlarının çok dikkatini çekti ve incelemeler sonucunda hemen yeni bir element olarak kabul edildi. Neon, -248.59 °C erime noktasına ve -246.08 °C kaynama noktasına sahiptir. Kararlı bir soygaz olması nedeniyle, elektronegatifliği ve elektron ilgisi neredeyse sıfırdır.

Sindirim, gıdaların mekanik ve enzimatik olarak parçalanarak, kan dolaşımınca emilebilecek maddelere dönüştürülmesi sürecidir. Gıda, emilmeden önce sindirilmesi gereken üç makro besin içerir: yağlar, karbonhidratlar ve proteinler. Sindirim süreci boyunca, bu makro besinler bağırsak epitelini geçebilecek ve vücutta kullanılmak üzere kan dolaşımına girebilecek moleküllere ayrılır.

Tüm canlı organizmalar hayatta kalmak için besin maddelerine ihtiyaç duyar. Bitkiler besin maddelerini köklerinden ve hücresel işlev için gerekli enerji moleküllerini fotosentez süreciyle elde edebilirken, hayvanlar besin maddelerini diğer organizmaları tüketerek elde ederler. Hücresel düzeyde, hayvan fonksiyonu için gerekli biyolojik moleküller amino asitler, lipid molekülleri, nükleotidler ve basit şekerlerdir. Ancak tüketilen gıdalar protein, yağ ve kompleks karbonhidratlardan oluşur. Hayvanların, bu makromolekülleri hücresel işlevlerini sürdürmek için gerekli olan basit moleküllere dönüştürmesi gerekir. İşte bu nedenle sindirim sisteminin işlevi, yediğiniz gıdaları parçalamak, besinlerini serbest bırakmak ve bu besinleri vücuda emmektir. İnce bağırsak, sindirimin çoğunun gerçekleştiği ve salınan besinlerin çoğunun kana veya lenflere emildiği sistemin ana aktörü olmasına rağmen, sindirim sistemi organlarının her biri bu sürece hayati bir katkıda bulunur.

Özellikle hazır gıda endüstrisinde gıda güvenliği çok önemlidir. Çünkü üretilen gıdaların tüketileceği zamana kadar uzun süre bozulmaması gereklidir.

Bozulma olayı, Clostrudium botulinum gibi patojen mikroorganizmaların ürettikleri toksinler yüzünden gerçekleşmektedir. Bu toksinlerin bulaştığı gıdaların tüketilmesi vücutta kusma ve diyare (ishal) gibi hafif semptomlara neden olabilirken, toksinin gücüne bağlı olarak ciddi karaciğer hasarına ve ölüme de yol açabilir.

Yukarıdaki videoda, Dr. Michael Nachman'ın kaya cep farelerinin evrimi üzerine yaptığı araştırmanın sonuçlarını öğrenecek ve evrimi net bir şekilde, gerçek bir örnek üzerinden göreceğiz.

İnsanların olduğu her yerde fareler de vardır. Neredeyse hiçbir hayvan bizim tarafımızdan oluşturulan yaşam alanlarına bu kadar iyi uyum sağlamamıştır. Bu nedenle, Almanya’nın Plön şehrindeki Max-Planck Evrimsel Biyoloji Enstitüsü’nden Diethard Tautz için evrimin çalışma şekline model sistem olarak bu küçük kemirgeni kullanmak daha akla yakın geldi.

Acta Ethologica dergisinde yayınlanan bir çalışmada, Güney Amerika'da ilk kez amfibiler tarafından ultrasonik ses kullanımı kayıt altına alındı.^[1] Bu ayrıca birçok hayvan için kulak delici yoğunlukta olsa da insanlar tarafından duyulamayan bir tehlike çağrısı olarak yırtıcılara karşı ultrasonik ses kullanımının ilk belgesidir. Makalenin başyazarı Ubiratã Ferreira Souza şöyle anlatıyor:

Başka bir hipoteze göre ise çığlık, amfibiyi tehdit eden avcıya, bu örnekte Brezilya Atlantik Yağmur Ormanları'na endemik bir tür olan Yaprak çöp kurbağasına (Haddadus binotatus) saldırması için başka bir hayvanı çekmeyi amaçlıyor.

Dünya'da her yıl 56 milyar çiftlik hayvanının yemek amacıyla öldürüldüğünü biliyor muydunuz? Üstelik bu sayılara balık ve midye gibi deniz ürünlerini dahil edince sayı 150 milyarın üzerine çıkıyor! Birleşmiş Milletler Yemek ve Tarım Organizasyonu tarafından açıklanan verilere göre 2002 yılında tüm Dünya'da 133 milyon ton deniz ürünü tüketildi ve bu sayı her geçen yıl artıyor.

ABD Tarım Bakanlığı'nın 2018 verilerine göre sadece ABD'de, sadece 2018 yılı içinde 9.59 milyar kara hayvanı yemek için öldürüldü. Bunların dağılımı kabaca şöyle:

İnsanlarda, (Jacobson organı) olarak da bilinen vomeronazal organ (VNO), nazal septumun ön-alt üçlüsünde yer alan aksesuar bir koku alma organıdır. Her ikisi de zengin bir damar ve glandüler ağ ile beslenen, öne doğru açılan bir kanala sahip kör bir keseden oluşur. Organ, hem terminal kranyal sinir yoluyla feromonların alınmasında afferent nöronlar olarak işlev gören hem de gonadotropin salgılayan hormon üreten özel koku alma duyusu hücreleri veya esteziyositler içermektedir.

Ana koku mukozasından ayrılan yardımcı kemoreseptör organdır. Nazal septumun tabanında vomer ve burun kemiklerine yakın bir yerde bulunur. Jacobson organı olarak da bilinen vomeronazal organ (VNO), sosyal ve/veya üreme davranışıyla ilgili kimyasal uyaranların algılanmasına aracılık eden eşleştirilmiş bir kemosensör organdır. Kimyasal sinyalleri (Feromonlar gibi) MERKEZİ SİNİR SİSTEMİNE ileterek üreme ve sosyal davranışları etkiler. İnsanlarda vomeronazal kanal dışındaki yapıların çoğu doğumdan sonra gerileme gösterir.

Eğer birkaç hafta önce doğmuş bir bebekle vakit geçirdiyseniz, bebeğin uzun süreler boyunca tavanı seyrettiğini görmüş olabilirsiniz. Bebeğin bu deneyimine kenardan tanık olmak biraz ilginç gelse de aslında bunun oldukça normal olduğunu söyleyebiliriz. Özellikle yeni doğan bebeklerin belirli noktalara dikkatlice bakma eğilimi vardır - ki bu, onların yeni gelişen zihinlerinin geçirdiği süreç ile ilgilidir.

Bebekler doğduklarında ışık, ses, hareket ve bir dizi uyarıcının olduğu bir dünya ile karşılaşırlar. Bize ne kadar doğal gelse de bebeklerin kabul etmesi ve alışması gereken birçok şey vardır. Onlar için her şey yenidir. Bebekler ilk birkaç ayda önemli bilişsel ve gelişimsel süreçlerden geçerler. Bu süreçte bakmak, bir bebek için karşılaştığı bu yeni dünya ile kuracağı en temel iletişim şeklidir. Çevresini seyreder, özümser ve yeni bilgileri işler. Zamanla bu yeni dünyaya alışırken vizyonları da gelişecektir. Aynı zamanda çevresinde denk geldiği herhangi bir görsel veya duyduğu bir ses, onun için güvenlik ve beslenmek gibi en temel ihtiyaçları temsil eden ipuçları olacaktır.

Değerli okurlarımız bu yazımızda sizlere yakın zamanda sitemizde yayınlamış olduğumuz TARSE projesinin devam niteliğinde olan TARDIKISS (Uzayda Tardigrades) misyonundan bahsedilecektir. Tardigradların uzay streslerine karşı göstermiş olduğu diğer FOTON-M3 misyonları olan TARDİS ve RoTaRad hakkında ileri okuma yapmak isterseniz linklere tıklamanız yeterlidir.

TARDIKISS deneyi, 2011 yılında İtalyan Uzay Ajansı ve İtalyan Hava Kuvvetleri tarafından düzenlenen DAMA (Karanlık Madde) misyonu sırasında gerçekleştirilen bir dizi multidisipliner deney olan Biokon in Space (BIOKIS) projesinin bir parçasıydı. Uzay Mekiği Endeavor (son görevi STS-134) içerisinde yer alan mikro yer çekimi ortamından yararlanarak nispeten kısa sürede (16 gün) deneylerin yapılması adına Uluslararası Uzay İstasyonu'na ulaştı.