İnsanlar neden yaptıkları bazı şeyleri hep aynı şekilde tekrar ederler, hiç merak ettiniz mi? Özellikle de biyolojik bir ihtiyaç tarafından güdülendiğimizde neden hep belirli bir şekilde hareket ederiz? Bu davranışları tekrar etmemizde bizi motive eden şey nedir?

Örneğin, odanızda oturup bilgisayarınızda çalıştığınızı düşünün. Sonra kalkıp mutfağa gidiyor ve bir bardak su içerek kendinizi tatmin ediyorsunuz. Bunu yapmanızı sizden kimse istemedi, hatta belki kalkma ve su içme davranışlarınızın bilinçli olarak farkında bile değildiniz. Ama yine de işte buradasınız, kendinizi bir anda mutfakta buldunuz. Sürücü Teorisi (İng: "Driver Theory") olarak adlandırılan bir teori, insan davranışlarını ya da bir ihtiyacın ortaya çıktığı durumlarda insanların bu ihtiyaçlarla motive edildiğinde neden hep belirli davranışları uyguladığını açıklamayı amaçlar. Elbette bu teori, sadece az önce verdiğimiz örnek gibi basit olaylarla ilgilenmiyor.

Özellikle 2020 İzmir Depremi olmak üzere birçok deprem sonrasında yaygın olarak paylaşılan bazı sosyal medya içerikleri; deprem sırasında yere çöküp, cenin pozisyonunda vücudu küçük bir şekilde kapatıp, masa gibi bir cismin ayağına tutunmayı öneren Çök Kapan Tutun Tekniği yerine, ev içinde yatak veya dışarıda araba gibi bir cismin yanına yatıp, üzerinize düşen cisimlerin bu cisme çarparak çapraz bir şekilde devrilmesiyle oluşan boşluğa sığınmanızı tavsiye eden Hayat Üçgeni Tekniği'nin uygulanmasını savunmaktadır.

Bu paylaşımlar, sadece Hayat Üçgeni Tekniği'ni önermekle kalmamakta, ülkemizden AFAD ve AKUT da dahil olmak üzere, Dünya'nın en önde gelen arama-kurtarma ekiplerinin önerdiği Çök Kapan Tutun Tekniği'nin uygulanmasının ölümcül bir hata olduğunu ileri sürmektedir.

Daha önceden duyurduğumuz üzere, Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yayınlanması planlanan yeni müfredatta biyolojiyle hiçbir alakası olmadığı evrensel olarak bilinen "yaratılışçılık" inancının biyolojik bir hipotez veya teoriymiş gibi sunulmasına yönelik bazı çabalar bulunmaktaydı. Görünen o ki bu bariz hatadan cayılmış ve müfredatın dili, kısmen de olsa modern biyoloji ile hizalanacak bir seviyeye getirilmiş. Aradaki farkı, aşağıdaki görseli iki yana kaydırarak görebilirsiniz:

Modern bilimsel gerçekleri aşındırmaya yönelik bu tür çabalar, Türkiye'nin özellikle de son 30 yıllık "yakın" tarihi açısından yeni bir girişim olmasa da, bu girişimlerin başarıya ulaşması hâlinde Türkiye'de hâlihazırda çok az bulunan modern eğitim anlayışının tamamen yok olması kaçınılmaz olacaktır. Daha önemlisi, biyolojinin evrensel olarak kabul edilen evrim gibi prensiplerinden tamamen uzaklaşılması, ilerleyen dönemde bu hatalardan geri dönme kabiliyetini de kısıtlayacak, gerçek bir bilim eğitimini yerleştirme ve uygulama süresini dikkate değer miktarda arttıracaktır. Bu nedenlerle lise biyoloji müfredatına bilimsel olmayan şahsi inançların sokulması çabasına kesin ve sarsılmaz bir şekilde karşı koymak, Türkiye'nin her geçen yıl daha da azalan bilimsel ümitlerini canlı tutmak adına elzemdir.

Genç Zebra İspinozları trafik gürültüsüne maruz kaldıklarında kuş sesleri duyanlara nazaran gelişimsel problem yaşıyor!

Eğer yoğun bir otoyolda muhabbet etmenin zor olduğunu düşünüyorsanız bir de orada bir yavru kuş büyütmeyi deneyin. Gelişmekte olan kuşlarda yapılan deneylere göre trafik gürültüsü gelişimlerini yavaşlatıyor ve ömür boyu süren sorunlara neden oluyor.^[1] Bulgular ses kirliliğinin yabani hayvanların ve insanların yaşamına etkisi hakkında yeni endişeler oluşturuyor. Kaliforniya Politeknik Eyalet Üniversitesi'nde bir ekolojist olan ve deneye dahil olmayan Clinton Francis, çalışma hakkında şöyle söylüyor:

Stephen Hawking bilim hayatının büyük bir bölümünü Kara Delikler üzerine araştırmalar yaparak geçirmiştir. Hawking bu araştırmalarında bilim dünyasına oldukça faydalı gelişmeler sunmuştur. Bu Blog yazısında Hawking'in kara delikler üzerine yaptığı araştırmaların ve sunmuş olduğu kanıtların sadece bir bölümünden bahsedilecektir.

Kara delik ifadesinin kökeni çok yakın bir tarihe dayanır. Bu ifade 1969'da Amerikalı bilim insanı John Wheeler tarafından, ışığa ilişikin iki kuramın olduğu, en az iki yüz yıl öncesine dayanan bir fikrin görsel bir betimlemesi olarak ortaya atılmıştır. Kara deliklerin varlıkları ilk olarak Einstein'ın genel görelilik teorisi tarafından 1915 yılında öngörülmüştür.

Meme ucu (İng: "nipple"), memenin yüzeyinde dışarı doğru çıkıntı yapan ve süt kanalları aracılığıyla bir dişinin sütünü dışarı salgılamasını sağlayan doku bölgesidir.^[1] "Göğüs" ile "meme" aynı şey değildir ve biri diğerinin "kibar formu" da değildir; göğüs ile memeyi eş anlamlı kullanmak, anatomik/bilimsel olarak tamamen hatalıdır. Her bir meme ucu (aynı zamanda "meme papillası" veya "emzik" olarak da adlandırılır), uç çevresinde silindirik olarak düzenlenmiş 15-20 adet süt kanalının çıkışlarını içeren, küçük bir deri çıkıntısıdır.

Süt, meme ucundan pasif bir şekilde çıkabileceği gibi, düz kas kasılmaları yoluyla aktif bir şekilde de atılabilir. Meme ucunun etrafında, meme ucuyla büyük oranda aynı renkte olan ama vücudun geri kalanından koyu olan dairesel bir bölge bulunur; bu bölgeye areola adı verilir.

Aşağıdaki fotoğrafın, üç kardeşin mutlu bir anında çekilmiş sıradan bir kare olduğunu düşünmüş olabilirsiniz. Evet, mutlu bir an; ancak durum, kesinlikle sıradan değil.

Bu yazıda Eddy, David ve Robert adlı üç kardeşin hikayesini anlatacağız.